آیا مشخصات ارگونومی دستگاه های ورزشی پارکی زیر بغل و هوانورد با ویژگی های آنتروپومتریک کاربران مرد تناسب دارد؟

هدف این تحقیق بررسی ارگونومی دستگاه های زیربغل و هوانورد فضای باز (پارکی) بر اساس آنتروپومتری کاربران مرد بود.

از بین کاربران مرد این دستگاه ها، 120 نفر از شهر تهران و در محدوده سنی بالای 20 سال (27/16 ± 38/48)، به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق، ابعاد دستگاه های مورد نظر و آنتروپومتری (ارتفاع رکبی، طول کفل رکبی و پهنای کفل) کاربران مرد بود. از شاقول، متر مهندسی، خط کش ، گونیا و کیت آنتروپومتر استاتیک (کولیس)، برای اندازه گیری ابعاد دستگاه ها و آنتروپومتری کاربران (طبق دستورالعمل فیزنت) استفاده شد. سپس با توجه به استانداردهای ارگونومی و بدن سازی، علم بیومکانیک حرکتی و نحوه استقرار بر روی دستگاه ها، تناسب دستگاه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آمار توصیفی برای توصیف داده ها و از آزمون های t تک گروهه (آمار پارامتری) و دوجمله ای (آمار ناپارامتری) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین اکثر ابعاد مورد نظر از دستگاه ها با ابعاد مربوطه و بهینه کاربران، تفاوت  معنی داری وجود دارد (0/05>P). بنابراین این دستگاه ها از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد ارگونومیک نبوده و اتخاذ روشی جهت استانداردسازی این دستگاه ها ضروری به نظر می رسد.

اکثر ابعاد دستگاه های زیربغل و هوانورد فضای باز از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد، ارگونومیک نیست. این عدم تناسب می تواند عوارض و آسیب های جسمانی کاربران را به همراه داشته باشد. بنابراین کاربران در هنگام استفاده از این دستگاه ها باید دقت لازم را به عمل آورده و از فعالیت با دستگاه هایی که متناسب با ابعاد بدنی آن ها نیست، دوری نمایند.