نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی در رابطه خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در زنان نابارور

ناباروری وضعیتی است که می تواند با پیامدهای منفی متعدد فردی و اجتماعی همراه باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی در رابطه خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در زنان نابارور بود.

مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. 291 نفر به روش نمونه گیری هدفمند از زنان مراجعه کننده به یک مرکز ناباروری در شهر ساری جهت دریافت خدمات ناباروری در فاصله زمانی سه ماهه پاییز 1398 انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با بهره گیری از نرم افزار ایموس استفاده شد.

نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری (0.31=r، 0.01≥p) و خودکارآمدی (0.29=r، 0.01≥p) دارای همبستگی مثبت معنی دار با رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت است. انعطاف پذیری در رابطه بین خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت دارای نقش میانجی بود (0.01≥p).

مطالعه حاضر نشان داد که در زنان نابارور، انعطاف پذیری و خودکارآمدی در پیش بینی رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت دارای نقش معنادار هستند. به نظر می رسد که متخصصان سلامت می توانند با طراحی مداخلات مناسب به تقویت انعطاف پذیری و خودکارآمدی و در نتیجه رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در این افراد کمک کنند.