عوامل موثر بر آموزش نقشه مفهومی درارتقائ آموزش زبان دوم دانش آموزان دوره متوسطه با تاکید بر رویکرد ارتباطی

هدف پژوهش حاضر عوامل موثر برآموزش نقشه مفهومی درارتقای آموزش زبان دوم دانش آموزان دوره متوسطه با تاکید بر رویکرد ارتباطی می باشد. روش پژوهش توصیفی -همبستگی بود.جامعه آماری دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 202 نفر برآوردشد و با استفاده از روش نمونه گیری به نسبت منطقه آموزشی انتخاب شداند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته مبتنی بر ابعاد و مولفه های استخراجی از متون وادبیات وپیشینه تحقیقات گوناگون است که روایی صوری و محتوایی آن پس از مطالعه توسط متخصصان دانشگاهی تایید شده است. پایایی پرسشنامه نیز طی محاسبه ضریب آلفای کرانباخ برابر با 90/0بود. درتحلیل داده ها روش تحلیل عامل اکتشافی استفاده شد.نتایج نشان داد توانش گفتگوی ارتباطی، مفهوم سازی، ابداع ونوع آوری، پردازش گروهی، سیستمی کردن و توانش عملگرایی عوامل موثر برآموزش نقشه مفهومی درارتقای آموزش زبان دوم دانش آموزان دوره متوسطه با تاکید بر رویکرد ارتباطی بودند. میانگین همه عوامل ازدیدگاه دانش آموزان دوره متوسطه بیشتراز حد انتظار بود و توانش گفتگوی ارتباطی بیشترین و توانش عملگرایی کمترین رتبه را درارتقای آموزش زبان دوم دانش آموزان دوره متوسطه داشت.

براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که استفاده ازآموزش نقشه مفهومی با تاکید بر رویکرد ارتباطی در ارتقاء یادگیری زبان انگلیسی موثر بوده است، لذا این پژوهش استفاده از آموزه های نظریه ی رویکرد ارتباط گرایی را به منظور ارتقاء یادگیری زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی پیشنهاد می کند.