مقایسه ی روش آموزشی مساله محور با روش استاد محور در تدریس درس (ایمنی در صنعت گروه مهندسی بهداشت حرفه ای)

 با توجه به اهمیت درس ایمنی در صنعت برای دانشجویان رشته‌ی مهندسی بهداشت حرفه‌ای و نیاز به آموختن عمیق و درک کامل از مفاهیم کلیدی این مبحث (همانند ایمنی، خطر و غیره) و ایجاد انگیزه و حساسیت برای یادگیری مباحث آن در این دانشجویان، مطالعه‌ی حاضر به بررسی روش آموزشی مبتنی بر حل مساله و مقایسه‌ی آن با روش تدریس سنتی به صورت سخنرانی استاد در این درس پرداخته است.    

شیوه‌ی مطالعه: 

در این پژوهش نیمه تجربی که برای تدریس درس ایمنی در صنعت انجام گرفت، تعداد 40 نفر از دانشجویان کارشناسی بهداشت حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی زابل در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 98-1397 شرکت کردند. بدین منظور ابتدا دانشجویان در مورد روش آموزشی حل مساله توجیه شدند و سپس در گروه‌هایی قرار گرفتند تا بتوانند در مورد مساله‌ی مطرح شده که در مورد شناسایی عوامل زیان‌آور در کارگاه تراشکاری بود، به تحقیق و مطالعه‌ی گروهی بپردازند. ارزیابی‌ها به‌ وسیله‌ی پرسش‌نامه که پایایی و روایی آن تایید شده بود انجام گرفت و سوالات آن در سه حیطه‌ی انگیزه، علاقه، یادگیری و مشارکت در کار گروهی تقسیم‌بندی شد و توسط دانشجویان تکمیل گردید.      

یافته‌ ها:

 تعداد 95 درصد از دانشجویان مورد بررسی، ایمنی را به عنوان یکی از مهم‌ترین و ضروری‌ترین دروس در رشته‌ی تحصیلی خود می‌دانستند. میانگین و انحراف معیار نمرات مربوط به هر یک از آیتم‌های انگیزه، یادگیری، مشارکت در کار گروهی به ترتیب: 3/11 ± 23/37، 66/2 ± 22/8 و 1/49 ± 11/23 بود. در حیطه‌ی انگیزه (67/5 درصد) و یادگیری (5/52 درصد) میزان رضایت دانشجویان در سطح بالا و در سطح مشارکت در کارگروهی در سطح پایین (37/5 درصد) بود. همچنین 45 درصد دانشجویان، مخالف روش تدریس سنتی (استاد محور) بودند.

نتیجه‌ گیری: 

تعداد 95 درصد از دانشجویان، اهمیت و ضرورت این درس را در رشته خود تایید کرده‌اند، بنابراین یادگیری متداوم و ایجاد انگیزه برای فراگیری آن در دانشجویان ضروری است. 45درصد دانشجویان با نظریه‌ی روش‌های متنوع تدریس موافق بوده‌اند. بنابراین نتایج نشان داده است که استفاده از روش مبتنی بر حل مساله در ایجاد و افزایش انگیزه و علاقه‌ی دانشجویان به درس ایمنی در صنعت و یادگیری و ماندگاری عمیق آن موثر است.