پاسخ سطوح سرمی عامل رشد فیبروبلاست-2 و عامل رشد تغییردهنده-بتا به تمرین مقاومتی برون گرا با و بدون محدودیت جریان خون در مردان جوان فعال

مطالعات زیادی پاسخ شاخص های سرمی آنژویوژنز را به تمرینات مقاومتی برون گرا با محدودیت جریان خون بررسی کرده اند. هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ سطوح سرمی عامل رشد فیبروبلاست-2 (FGF-2) و عامل رشد تغییردهنده-بتا (TGF-β) به تمرین مقاومتی برون گرا با و بدون محدودیت جریان خون در مردان جوان فعال است. بدین منظور، 16مرد سالم با میانگین سنی 85/2 ± 8/27 سال به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی برون گرای کم شدت با BFR و برون گرای پرشدت بدون BFR تقسیم شدند. گروه تمرین برون گرای پرشدت بدون BFR سه تا پنج دوره انقباض برون گرای عضلات چهارسر ران را با شدت70 تا 80 درصد حداکثر انقباض ارادی، به ترتیب با 30، 15، 15، 15 و 15 تکرار و 45 تا 60 ثانیه استراحت بین دوره ها تا مرحله واماندگی انجام دادند. گروه تمرین مقاومتی برون گرای کم شدت بدون BFR همین پروتکل را با شدت 20 تا 30 درصد حداکثر انقباض ارادی اجرا کردند. پیش و پس از تمرین، به منظور سنجش سطوح سرمی دو عامل FGF-2 و TGF-β از ورید بازویی به روش الایزا نمونه خونی گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنا داری 05/0 P≤تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد یک جلسه تمرین مقاومتی کم شدت با BFR و پرشدت بدون BFR تاثیر معناداری بر سطوح سرمی (FGF-2) و (TGF-β) در مردان جوان فعال ندارد. به نظر می رسد دو مداخله فعالیت ورزشی مقاومتی به کاررفته، تحریک کافی برای تغییر شاخص های تحریک کننده و مهاری آنژیوژنز را نداشته است.