تاثیر کاهش نرخ غذادهی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) بر عملکرد رشد و تغذیه، شاخص های بیوشیمیایی خون و کیفیت آب در سیستم بیوفلاک در مقایسه با آب تمیز

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر نرخ کاهش غذادهی بر کیفیت آب، عملکرد رشد و پاسخ ایمنی ماهی کپور (Cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک و آب تمیز انجام شد. ماهی ها (میانگین وزنی 44/0± 04/9 گرم) در 18 مخزن (50 لیتری) بصورت کاملا تصادفی در قالب طرح فاکتوریل 3×2 شامل؛ استفاده از غذای تجاری 100، 85 و 70 درصد (بترتیب 5/2، 12/2 و 75/1 درصد وزن بدن) در گروه بیوفلاک (BF1، BF2 و BF3) و گروه بدون فلاک (NF1، NF2 و NF3) به مدت 60 روز ذخیره سازی شدند. در پایان آزمایش، غلظت نیتروژن آمونیاک کل (TAN) به طور قابل توجهی در بیوفلاک نسبت به بدون فلاک پایین تر بود. بیشترین عملکرد رشد ماهی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در گروه های بیوفلاک با 5/2 و 12/2 درصد غذادهی (BF1 و BF2) بدست آمد. پس از 60 روز، سطح لایزوزیم و ایمونوگلوبولین کل سرم به طور قابل توجهی افزایش و سطح کورتیزول سرم در تیمار BF1 کاهش یافت. این پژوهش نشان داد که کاهش نرخ غذادهی (12/2 تا 5/2 درصد وزن بدن) ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک نسبت به آب تمیز می تواند بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی تاثیر مثبت معنی داری داشته باشد.