انتقال بین نسلی اجتماعی کردن هیجان در پدران: نقش تعدیل کننده دلبستگی به همسر

 نحوه واکنش والدین به هیجانات کودک، نقش مهمی در تحول هیجانی کودک دارد و در تعاملات هیجانی بعدی او با افراد مهم زندگی، تاثیرگذار است. هدف این پژوهش تعیین انتقال بین نسلی اجتماعی کردن هیجان در پدران دارای کودک دبستانی و نیزتعیین نقش تعدیل کننده دلبستگی به همسر در رابطه میان ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی پدر و مادر با اجتماعی‌ کردن هیجان فرزند بود.

 این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن شامل تمام پدران دارای کودک دبستانی ساکن شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. تعداد نمونه 206 نفر بود که بر اساس روش نمونه‌گیری خوشه ای از سه منطقه تهران به شیوه در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس سازگاری با هیجان‌های منفی کودکان، نسخه اصلاح شده مقیاس اجتماعی کردن هیجان و پرسشنامه تجارب در روابط نزدیک جمع‌آوری و با نرم‌افزار آماری SPSS-24 و به روش همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. 

 میانگین (انحراف معیار) سن پدران شرکت‌کننده (2/5) 1/43 بود. با افزایش میانگین (انحراف معیار) نمرات ادراک واکنش حمایت‌گرانه پدر (2/1) 3/4 و مادر (1) 5/4، میانگین (انحراف معیار) نمرات واکنش حمایت‌گرانه به (8/0) 9/4 افزایش یافت (01/0>P). هم‌چنین با افزایش میانگین (انحراف معیار) نمرات ادراک واکنش غیرحمایت‌گرانه پدر (8/0)4/3 و مادر (8/0) 5/3، میانگین (انحراف معیار) نمرات واکنش غیرحمایت‌گرانه به فرزند (7/0) 1/3 در پدران افزایش یافت (01/0>P). دلبستگی اضطرابی و اجتنابی به همسر در رابطه بین ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی والدین (نسل اول) با اجتماعی کردن هیجان فرزند (نسل سوم) نقش تعدیل‌کننده نداشت.

نتیجه‌ گیری: 

مطالعه نشان داد ادراک واکنش حمایت گرانه والدین در پدران با افزایش واکنش حمایت گرانه به هیجانات منفی فرزند و ادراک واکنش غیرحمایت گرانه والدین در پدران با افزایش واکنش غیرحمایت گرانه به فرزند همراه بود. هم‌چنین دلبستگی اضطرابی و اجتنابی به همسر در رابطه میان ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی والدین و اجتماعی کردن هیجان فرزند در پدران نقش تعدیل کننده نداشت.