مقایسه تغییرپذیری هماهنگی سگمنت های اندام تحتانی در مردان دارای زانوی پرانتزی و سالم حین دویدن روی تردمیل با سرعت های مختلف: یک مطالعه مقطعی

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تغییرپذیری هماهنگی سگمنت های اندام تحتانی در مردان دارای زانوی پرانتزی و سالم حین دویدن روی تردمیل با سرعت های مختلف بود.

15دانشجوی سالم رشته علوم ورزشی و 15 داوطلب دارای ناهنجاری زانوی پرانتزی در این مطالعه شرکت کردند. هر آزمودنی با سرعت ترجیحی، 25 درصد سریع تر و 25 درصد آهسته تر از سرعت ترجیحی، به مدت 60 ثانیه روی تردمیل دوید و در حین دویدن، اطلاعات کینماتیکی اندام تحتانی آن ها توسط سیستم آنالیز حرکت مایوموشن با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز ثبت گردید. محاسبات هماهنگی با استفاده از روش فاز نسبی پیوسته برای سه کوپلینگ سگمنتی انجام و بین دو گروه مقایسه شد.

نتایج آزمون (Repeated measures ANOVA) بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی داری بین الگوهای هماهنگی سگمنت ها در دو گروه حین دویدن با سرعت های مختلف وجود نداشت(P > 0/05)، اما تغییر سرعت دویدن، منجر به بروز تفاوت معنی داری در هماهنگی و تغییرپذیری هماهنگی سگمنت ها در برخی فازهای دویدن در هر دو گروه شد (P < 0/05).

الگوی هماهنگی سگمنت های مورد بررسی در حین دویدن بین دو گروه دارای زانوی پرانتزی و سالم متفاوت نمی باشد، اما تفاوت های معنی داری در این الگوها و سرعت های متفاوت دویدن در هر دو گروه مشاهده شد. از طرف دیگر، تغییرپذیری هماهنگی سگمنت ها بین دو گروه متفاوت نبود، اما افزایش سرعت دویدن، باعث کاهش تغییرپذیری هماهنگی در ابتدا و انتهای سویینگ و میداستنس در هر دو گروه شد که می تواند افزایش احتمال بروز صدمات پرکاری در این فازها را نشان دهد.