تاثیر سبک مدیریت تعامل گرایانه کلاس بر خودپنداره تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک مدیریت کلاسی تعامل گرایانه بر خودپنداره تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان انجام شد.

این تحقیق ازنظر روش از نوع تحقیقات شبه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی منطقه 19 شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 2016 نفر بودند. حجم نمونه، 71 نفر تعیین و نمونه گیری با روش هدفمند و در دسترس، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه خودپنداره تحصیلی یی سین چن (2004) و سازگاری تحصیلی کلارک (1957) گردآوری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره استفاده شد. روایی پرسش نامه در پژوهش حاضر، توسط اساتید صاحب نظر، تایید شد و پایایی پرسش نامه نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، 74/0 محاسبه شد.

یافته ها:

یافته ها نشان داد بعد از اجرای سبک مدیریت تعامل گرایانه، مقدار آماره F برای بررسی تفاوت خودپنداره تحصیلی بین گروه آزمایش و کنترل، برابر با 30/120 بود که از لحاظ آماری در سطح 05/0 (05/0 ≥ P) معنادار است. افزون براین،گروه آزمایش مقدار آماره F برای بررسی تفاوت سازگاری تحصیلی بین گروه آزمایش و کنترل، برابر با 96/17 بود که ازلحاظ آماری در سطح 05/0 (05/0 ≥ P) معنادار است.

نتیجه گیری:

با توجه به اینکه مولفه های خودپنداره تحصیلی بعد از اجرای سبک مدیریت تعامل گرایانه، در گروه آزمایش به طور معناداری از گروه کنترل، بیشتر شده است، پس می توان گفت اجرای این سبک می تواند بر افزایش سازگاری تحصیلی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان، موثر باشد و شایسته است سازوکارهای علمی و عملی برای پیاده سازی آن در مدارس کشور، مهیا گردد.