اثربخشی برنامه آنلاین مداخله در بحران بر افکار خودکشی بیماران مبتلا به کووید-19

اهداف :

با توجه به وضعیت جهانی بیماری کرونا که تقریبا تمامی جنبه های مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و حتی نظامی تمامی کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده، بحث آثار روان شناختی این بیماری از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه آنلاین مداخله در بحران بر افکار خودکشی بیماران مبتلا به کووید-19 انجام شد.

این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی بیماران مبتلا به کووید-19 شهر رشت در سال 1399، تشکیل دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند و به ابزار پژوهش شامل پرسش نامه افکار خودکشی بک (1988) پاسخ دادند. پس از آن، شرکت کنندگان گروه آزمایش، 10 جلسه برنامه آنلاین مداخله در بحران را به صورت هفتگی دریافت نمودند و پس از مداخله هر دو گروه مجددا ابزار پژوهش را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین سن شرکت کنندگان در گروه آزمایش 5/37±40/06 سال و در گروه کنترل 8/73±38/00 سال بود. میانگین نمرات افکار خودکشی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون (2/71±3/26) از گروه کنترل (3/43±7/93) کمتر شد که این تفاوت برخلاف مرحله پیش آزمون، از نظر آماری معنادار بود (0/01>p). با توجه به مقادیر F برای پس آزمون افکار خودکشی (32/08) و سطح معناداری آنها (0/01>p)، مشاهده شد که برنامه تدوین شده اثربخش بود و توانست افکار خودکشی را کاهش دهد.

آموزش برنامه مداخله در بحران به افراد دارای بیماری کووید-19 می تواند میزان کنترل آنها را در موقعیت های استرس زا بالا ببرد و افکار خودکشی را در آنها کاهش دهد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می گردد روان شناسان از این رویکرد درمانی جهت کاهش مشکلات روان شناختی افراد دارای افکار خودکشی استفاده نمایند.