تدوین مدل ساختاری نقش سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر جوانان با میانجی گری تاب آوری

اهداف:

 سلامت اجتماعی و تاب آوری به عنوان مجموعه ای از مهارت و استعدادهای روانی-اجتماعی، از مهم ترین پیش بینی کننده رفتارهای پرخطر و درنتیجه نظم اجتماعی هستند. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری نقش سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر جوانان با میانجی گری تاب آوری انجام شد.

این پژوهش توصیفی-همبستگی در میان دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز در سال تحصیلی 99-1398 انجام شد که 402 نفر از ایشان با کمک روش نمونه گیری در دسترس از دانشجویانی که در کلاس های آموزش مجازی حضور داشتند، از طریق فراخوان اینترنتی انتخاب شدند و به شیوه آنلاین در پژوهش شرکت کردند. تمامی شرکت کنندگان به پرسش نامه های سلامت روانی-اجتماعی کیز، ابعاد تاب آوری و خطرپذیری ایرانی پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

درنهایت داده های 383 شرکت کننده با میانگین سنی 3/5±23/5 سال بررسی شد. میانگین نمره کل سلامت اجتماعی 6/043±21/023، تاب آوری 9/044±57/164 و رفتارهای پرخطر 1/480±53/809 به دست آمد. شاخص های برازندگی مدل برونداد با شاخص نیکویی برازش (0/933=GFI)، حاکی از برازش بسیار خوب مدل پیشنهادی بود. اثر مستقیم مولفه توجه و درک اجتماعی از سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر به میزان 0/134- و اثر غیرمستقیم 0/090- به دست آمد. اثر کل بین متغیرها 0/062- بود. بنابراین از مولفه های سلامت اجتماعی، توجه و درک اجتماعی با رفتار پرخطر به طور مستقیم رابطه معنادار داشتند و به طور غیرمستقیم نیز نمره کل سلامت اجتماعی با رفتار پرخطر رابطه معنادار داشت.

سلامت اجتماعی جوانان باعث افزایش میزان تاب آوری ایشان در برابر مشکلات و درنتیجه سبب کاهش گرایش آنها به رفتارهای پرخطر می شود. در نتیجه جامعه ایمن تری خواهیم داشت.