مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و واقعیت درمانی بر کارکردهای خانوادگی زنان دارای تعارضات زناشویی

اهداف :

تعارضات زناشویی سبب اختلال در کارکردهای خانوادگی می شود. هدف این تحقیق مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و واقعیت درمانی بر کارکردهای خانوادگی زنان دارای تعارضات زناشویی بود.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. تمامی زنانی که جهت حل مشکلات و تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره شهرستان رشت در سال 1399 مراجعه نموده بودند، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. 54 زن با تعارض زناشویی به کمک اجرای پرسش نامه تعارضات زناشویی به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش رفتاردرمانی دیالکتیک (18 نفر) و واقعیت درمانی (18 نفر) و یک گروه کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. جلسات تکنیک های رفتاردرمانی دیالکتیکی و واقعیت درمانی در 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دو بار) برای آنها اجرا شد. اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار این پژوهش، پرسش نامه تعارضات زناشویی با روایی 0/95 و پایایی 0/84 و پرسش نامه سنجش خانواده با روایی 0/96 و پایایی 0/89 بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. برای مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و واقعیت درمانی بر کارکردهای خانوادگی زنان دارای تعارضات زناشویی از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

در این پژوهش 54 شرکت کننده با میانگین سنی 4/39±37/81 سال شرکت کردند. میانگین تعارض زناشویی شرکت کنندگان 7/39±157/64 بود. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی و واقعیت درمانی بر کارکردهای خانوادگی موثر بودند (0/001>p) و واقعیت درمانی در مقایسه با رفتاردرمانی دیالیکتیک بر کارکردهای خانوادگی تاثیر بیشتری داشت (0/01>p).

رفتاردرمانی دیالکتیکی و واقعیت در مانی، بر کارکردهای خانوادگی زنان دارای تعارضات زناشویی تاثیر مثبت دارند. لذا می توان از این درمان ها در کنار روش های دیگر درمانی برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش تعارضات زناشویی استفاده کرد.