ارتباط کیفیت زندگی با تیپ های شبانه روزی و اضطراب افراد با اختلال صرع عضو انجمن صرع ایران در سال 1399

صرع یکی از شایع ترین اختلالات عصبی مزمن است و افراد مبتلا به آن مستعد بیماری های جسمی و روانی بوده و با شرایطی روبرو هستند که می تواند بر کیفیت زندگی آنها در چندین حوزه مانند اضطراب تاثیر گزار باشد. ترجیحات روزانه و ریتم های شبانه روزی به عنوان یکی از عوامل دخیل در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع مطرح هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی با تیپ های شبانه روزی و اضطراب افراد با اختلال صرع عضو انجمن صرع ایران در سال 1399 انجام شد.

این پژوهش به صورت مقطعی، از نوع همبستگی- توصیفی بود. 120 نفر از افراد مراجعه کننده به انجمن صرع به روش نمونه گیری مستمر انتخاب و براساس معیار ورود به مطالعه واردشدند. بازه زمانی نمونه گیری از خرداد تا مرداد ماه سال 1399 بود. شرکت کنندگان فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه صبحی- عصری (MEQ) ، پرسشنامه اضطراب بک Beck Anxiety Inventory BAI) (و پرسشنامه کیفیت زندگی Quality of Life in Epilepsy Inventory 31-Item (QOLIE-31-P) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها، از آمار توصیفی، آمار استنباطی و آمار همبستگی و جهت تعیین عوامل پیش بینی کننده کیفیت زندگی مبتلایان به صرع از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. داده های جمع آوری شده ، توسط نرم افزار آماری SPSS، نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سنی افراد مورد پژوهش 14/42 سال بود. بیشتر نمونه ها از نظر تیپ های شبانه روزی در وضعیت بینابینی قرار داشتند و کمترین فراوانی مربوط به حالت کاملا صبحی بود. همچنین ارتباطی میان ابعاد کیفیت زندگی با تیپ های شبانه روزی به دست نیامد. کیفیت زندگی در بعد نگرانی از تشنج با میانگین 47/57 بالاترین میانگین و در بعد عملکرد اجتماعی (76/45) کمترین میانگین نمره را داشتند. کیفیت زندگی و همه ابعاد آن با اضطراب همبستگی معنی دار آماری داشتند و این همبستگی منفی است یعنی با افزایش اضطراب، کیفیت زندگی و ابعاد آن کاهش می یابد. همچنین اضطراب با سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، درآمد، دفعات بستری رابطه معنی داری داشته است.

یافته های پژوهش که نشان داد کیفیت زندگی و همه ابعاد آن با اضطراب همبستگی معنی دار آماری داشتند که این همبستگی منفی بود. به نظر می رسد که می توان با بالا بردن سطح آگاهی، تحصیلات حداقل در سطح دیپلم و ایجاد شغل با درآمد مناسب، برداشتن موانع سازمانی مانند تسهیل استخدام آنها نقش موثری در گسترش رفتارهای به دور از اضطراب و به تبع آن افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع گام برداشت.