بررسی شیوع خشونت شغلی و نقش آن در میزان رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال 1399

رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی نقش مهمی در حفظ و ارتقای سلامت بیماران دارد. همچنین این گروه از شاغلین به دلیل ماهیت شغلی خود در معرض انواع خشونت ها قرار دارند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع خشونت شغلی و نقش آن در میزان رضایت کارکنان بهداشتی- درمانی انجام شد.

مطالعه مقطعی- تحلیلی حاضر در سال 1399 در ارتباط با 156 نفر از کارکنان بیمارستان "علامه بهلول گنابادی" صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک از طریق پرسشنامه اطلاعات فردی، رضایت شغلی توسط تکمیل پرسشنامه مینه سوتا و خشونت شغلی از طریق پرسشنامه NAQ-R (Negative Acts Questionnaire Revised) به دست آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری مناسب و آزمون تحلیل رگرسیون خطی صورت گرفت. نتایج در سطح 05/0 معنادار در نظر گرفته شدند.

در این مطالعه میانگین سنی افراد 1/7±8/31 سال بود و بین متغیرهای دموگرافیک با میزان رضایت و خشونت شغلی، هیچ گونه ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0<P)؛ اما ارتباط بین رضایت شغلی و خشونت شغلی معنادار بود (001/0P<). بیشترین رضایت مربوط به شرایط فیزیکی و کمترین رضایت مربوط به نظام پرداخت بود. در مجموع، رضایت شغلی با نمره 54 در حد متوسط برآورد گردید. نمره خشونت شغلی معادل 28 برآورد شد و بیشترین گزارش خشونت مربوط به گویه "کار شما بیش از حد مورد کنترل و بازبینی قرار می گیرد" بود. در زمینه ابعاد رضایت شغلی، نظام پرداخت، فرصت پیشرفت و سبک رهبری به عنوان عوامل موثر در بروز خشونت ایفای نقش می کردند.

نتایج تاییدکننده وجود خشونت در محل کار هستند؛ از این رو به منظور کاهش تهدیدات ناشی از آن در محیط بیمارستان و در راستای تامین رضایتمندی کارکنان، اتخاذ یک رویکرد پیشگیرانه و آموزش همگانی، مفید به نظر رسیده و برگزاری جلسات منظم با اهداف آموزشی مرتبط توصیه می شود.