بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری با عوامل دموگرافیک پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد در سال 1393

کیفیت زندگی کاری به معنای تصور ذهنی و رضایت یک کارمند از مطلوبیت فیزیکی و روانی محیط کار و میزان برآورده شدن نیازهای وی از طریق منابع، فعالیت ها و نتایجی که از درگیری و مشارکت در محیط کار به دست می آورد، باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری با عوامل دموگرافیک پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد انجام شد.

مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در سال 1393 در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد (امام رضا و قایم) انجام شد. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری براساس مدل Walton بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 صورت گرفت و مقادیر کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.

در این پژوهش 76 درصد از واحدهای مورد بررسی زن و 24 درصد مرد بودند. میانگین سنی پرستاران 5/4±35/2 سال بود. اغلب پرستاران کیفیت زندگی کاری خود را در حد متوسط (2/2±50/5) ارزیابی نمودند. کیفیت زندگی کاری، رابطه معناداری با متغیر جنس نداشت (P>0.05)؛ اما با متغیرهای سن و سابقه کار، ارتباط معنادار (P<0.05) و معکوسی (0.11-=r سن) و (0.08-=r سابقه کار) داشت.

با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که کیفیت زندگی کاری پرستاران با متغیرهای سن و سابقه کاری در ارتباط است. از سوی دیگر، با توجه به اینکه منابع انسانی مهم ترین عنصر هر سازمان محسوب می شوند، ضروری است کیفیت زندگی کاری کارکنان ارزیابی گردد تا بتوان با تعیین عوامل مرتبط و ارتقای آن ها، از توانمندی های بالقوه کارکنان در ارایه خدمات مناسب تر به بیماران و سایر افراد جامعه استفاده نمود.