اثر آزمایشات جامع اصلاحی بر وضعیت پاسچر ووشوکاران دارای سندرم متقاطع فوقانی

 انجام حرکات تکراری یا قرار گیری در وضعیت طولانی مدت باعث ایجاد سازگاری هایی در عضلات و مفاصل درگیر در آن حرکات خاص می شود و می تواند اختلالات مختلفی را در پی داشته باشد که برای اصلاح آن نیاز به اصلاح الگوی حرکتی و به کارگیری آزمایشاتی جهت بازگشت به وضعیت مطلوب عضلانی و مفصلی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر یک پروتکل اصلاحی منتخب بر پاسچر ووشوکاران مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شد. 

تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری این تحقیق شامل مردان ووشوکار ساکن در استان کرمان با سابقه ورزشی حداقل سه سال بود و به این منظور، سی ووشوکار مرد دارای ناهنجاری سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که به صورت هدف دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته و سه جلسه در هفته به مدت بیست تا شصت دقیقه به آزمایشات اصلاحی منتخب پرداختند. در دو مرحله ارزیابی زوایای سر و شانه به جلو و کایفوز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنا داری (0/05>P) استفاده شد. 

نتایج نشان داد میانگین زاویه سر، شانه به جلو، کایفوز آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب کاهش معناداری یافته است (0/001=P). 

بر اساس نتایج این تحقیق توصیه می شود از برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب برای کاهش میزان سر به جلو، شانه به جلو، کایفوز و بهبود وضعیت عملکرد اندام فوقانی ورزشکاران مستعد ابتلا به سندرم متقاطع فوقانی استفاده شود تا علاوه بر کاهش عوارض یادشده، بتواند بر عملکرد آنان نیز تاثیر گذار باشد.