مدل پیش بینی کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی بر اساس مهارت های ارتباطی و همدلی با نقش میانجی گری ذهن آگاهی در زنان در شرف طلاق

طلاق یک اتفاق غیر منتطره است که تاثیرات و تبعات متفاوتی بر جنبه های مختلف زندگی، به ویژه بر زنان می گذارد.

بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال مدلی برای پیش بینی کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی بر اساس مهارت های ارتباطی و همدلی با نقش میانجی گری ذهن آگاهی در زنان در شرف طلاق بود.

بدین منظور از بین زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده، مراکز مشاوره و محضرهای ثبت طلاق شهر تهران تعداد 401 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1991)، بهزیستی روانشناختی ریف (1980)، مهارت های ارتباطی کویین دام (2004)، مقیاس همدلی گریفت (1998) و مقیاس پنج وجهی ذهن اگاهی بایر و همکاران (2006) پاسخ دادند.

تحلیل داده ها از طریق الگویابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. روابط مدنظر پژوهش تایید شد. مهارت های ارتباطی با میانجی گری ذهن آگاهی توانست کیفیت ذهن آگاهی را به طور مثبت پیش بینی کند، و همدلی با میانجی گری ذهن آگاهی نیز توانست بهزیستی روانشناختی را به شکل مثبت پیش بینی کند. بین مابقی متغیرهای داخل مدل رابطه مستقیم و مثبت وجود داشت (05/0<P).

نتایج پژوهش حاضر اهمیت ذهن آگاهی بالا برای کاهش طلاق را نشان می دهد. بنابراین لازم است جهت آموزش ذهن آگاهی با توجه به نیاز جامعه خصوصا برای زنان که نقش محوری و کلیدی در خانواده دارند، تدابیری اندیشیده شود.