مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی-رفتاری بر تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان مطلقه

سازگاری پس از طلاق و سایر متغیرهای روان شناختی موثر بر سازگاری، سلامت روان شناختی و کیفیت زندگی این زنان، مانند تنظیم هیجان، بهزیستی روان شناختی و عزت نفس اهمیت دارد. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی-رفتاری بر تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان مطلقه بود.

 تحقیق حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش متشکل از زنان مطلقه تحت پوشش پایگاه های خدمات اجتماعی منطقه 2 شهر تهران در سال 1398 بود. نمونه این مطالعه 60 زن بودند که به شیوه نمونه گیری دردسترس از میان زنان مطلقه تحت پوشش پایگاه های خدمات اجتماعی منطقه 2 شهر تهران انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه  20 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان و مقیاس بهزیستی روان شناختی بودند. برای گروه آزمایشی اول، درمان هیجان مدار و برای گروه آزمایشی دوم درمان شناختی-رفتاری در 9 جلسه  120 دقیقه ای برگزار گردید، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بانفرونی استفاده گردید.

هر دو درمان باعث بهبود تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان مطلقه در پایان مداخلات و دوره پیگیری شدند (01/0>p)، ولی درمان هیجان مدار در بهبود  تنظیم هیجان آنان نسبت به درمان شناختی-رفتاری اثربخش تر بود (01/0>p). بین این دو روش درمانی در افزایش بهزیستی روان شناختی زنان مطلقه تفاوتی مشاهده نشد (05/0<p).

این دو درمان مداخلات مفیدی جهت بهبود تنظیم هیجان و بهزیستی روان شناختی زنان مطلقه می باشند.