تحلیل باور بلاگردانی در بین زنان رمانهای علی محمد افغانی

بلاگردانی یکی از باورهای عامیانه است که از دیرباز در میان ایرانیان بعنوان شیوه ای برای دفع بلاها و پیشگیری از آسیبهای واقعی یا ذهنی رواج داشته است. برای دفع شر، چشم زخم و بلا از ابزارهایی چون طلسم، تعویذ، گیاهان خاص، سنگها و... استفاده میشود. قربانی کردن حیوانات نیز راه دیگری برای بلاگردانی است. مقاله حاضر در پی نشان دادن باورهای عامیانه در شخصیتهای زن برخی آثار داستانی علی‌محمد افغانی است.

این مقاله با تحقیق بنیادی بر پایه مطالعات کتابخانه‌ای به روش توصیفی تحلیلی با هدف افزودن بر دانش مردم‌شناسی موجود در آثار علی‌محمد افغانی انجام شده است.

در رمانهای این نویسنده، زنان برای دفع آسیبها و بلاها از خود و بستگان، از این ابزارها و شیوه ها بسیار استفاده میکنند؛ همچنین گاه با مراجعه به اشخاصی چون رمال و جنگیر و... درصدد دور کردن آنچه که بعنوان بلا یا شر تشخیص میدهند، برمی‌آیند.

علاوه بر مولفه های بلاگردانی در آثار علی‌محمد افغانی، تصویری روشن از جامعه و باورهای آن و همچنین آداب و رسوم ایرانیان از دیرباز تاکنون، چگونگی برخورد آنان با رنجها و مسایل روزمره و همچنین پایین نگهداشتن سطح فکری و فرهنگی شخصیتهای زن در کنار تفکرات مردسالارانه، بچشم میخورد. زنان در رمانهای افغانی از تبعیض جنسیتی زیادی رنج میبرند، ازاینرو با توسل به باورهای کهن که ریشه بسیاری از آنها از کهن‌الگوها و اسطوره های ایران و جهان سرچشمه میگیرد، راهی برای گریز از ناکامیهایشان مییابند تا بدین وسیله جایگاه متزلزل خویش را در خانواده و جامعه تثبیت کنند.