آتشی؛ روایتگر رنج های جنوب

مجموع? اشعار آتشی دربردارند? مضامین متعددی است و یکی از موضوعاتی که نقش برجسته ای در قلمرو زبانی و اندیش? شعری وی دارد، مفهوم درد است. این واژه و واژه های مربوط به آن، فراوانی قابل توجهی در اشعار وی دارد؛ البته این درد، درد سطحی و فردی نیست، بلکه درد مردم و جامعه است و از جنس دردهای مقدس. اصالت و وفاداری به سرزمین مادری از شاخصه های شعر آتشی، و طبیعت و مردم جنوب از اجزای جدانشدنی شعر او به شمار می رود؛ از این رو تصویر درد طبیعت و اقلیم جنوب و رنج و اندوه مردم این دیار در آیین? شعر شاعر جنوبی به وضوح انعکاس یافته است. وی در لا‎به‎لای اشعارش به گوشه هایی از زندگی مردم بوشهر از جمله روستاییان و بندرنشینان اشاره دارد؛ رنج ها، سختی ها و مشکلاتی را که با آن دست و پنجه نرم می کنند، به پهن? شعر کشانده و دردها، دغدغه ها، آرزوها، غم ها و شادی های مردم نجیب جنوب را در شعر خویش به تصویر کشیده است. ما در این مقاله با هدف تبیین بازتاب مضامین درد و رنج طبیعت و مردم جنوب در صددیم اشعار آتشی را با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی و کتابخانه ای بررسی کنیم و به این پرسش ها پاسخ بگوییم که دغدغه های بازتاب یافت? مردم و طبیعت بوشهر در شعر آتشی کدامند، سبب این درد و رنج ها چیست و کدام دردها، درگیری ذهنی بیشتری برای شاعر ایجاد کرده است؟