بررسی رابطه بین عناصر داستان و جنبه های زیباشناختی در داستان های صادق چوبک

چوبک از جمله نویسندگان توانا و مشهور معاصر ایران است که داستان هایی امروزی و قوی دارد. او از میان مکاتب ادبی جهان به ناتورالیسم گرایش دارد. هنر چوبک در داستا ن نویسی، نشان از قدرت و مهارت او در استفاده از عناصر داستان دارد. از میان عناصر داستانی، چوبک از عنصرهای زبان، روایت و شخصیت استفاده های نوآورانه کرده است. در حیطه زبان، مهارت چوبک در ورود زبان عامیانه در ساختار داستان هایش است و در زمینه شخصیت، انتخاب افراد فقیر و فرودست جامعه که هرکدام از این افراد نماد گروهی از مردم روزگار چوبک هستند و در بخش روایت، ترکیب روایت عینی با ذهنی است. فهم و شناخت قدرت چوبک در داستان نویسی مستلزم نقد و بررسی عناصر به کار رفته در داستان های وی و نحوه استفاده از این عناصر است. از این رو در این پژوهش سعی شده تا ضمن بررسی مکتب ناتورالیسم، مبانی فکری، جایگاه اجتماعی، توانایی ها و کاستی های عناصر داستانی و نحوه استفاده و قدرت استفاده چوبک از این عناصر مورد بررسی قرارگیرد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مهم ترین شاخصه رمان های او شامل زبان که از نوع محاوره ای، عامیانه، زنده و پویا است. روایت که زاویای دید در آن متنوع و متناسب با داستان های وی انتخاب شده اند. شخصیت-پردازی که غالبا آن ها افرادی ساده و از طبقه فرودست جامعه هستند.