رابطه خشم با کیفیت روابط زوجین در والدین کودکان مبتلا به سرطان: نقش واسطه ای پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس)

وجود یک کودک مبتلا به سرطان در خانواده دارای پیامدهای منفی بسیاری برای والدین است. پژوهش حاضر به بررسی نقش واسطه ای پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) در رابطه بین خشم و کیفیت روابط زوجین در والدین کودکان سرطانی می پردازد.

مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را والدین تمامی کودکان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بندرعباس در سال 1398 در بر می گیرد که از این بین با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 200 فرد به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت روابط زوجین (1386)، پرسشنامه بیان حالت-صفت خشم اسپیلبرگر (1999) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (1995) بود. تحلیل داده ها از طریق روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهره گیری از نرم افزار AMOS انجام شد.

نتایج پژوهش نشان داد که خشم و پریشانی روانشناختی با کیفیت روابط زوجین دارای رابطه منفی معنادار هستند. همچنین پریشانی روانشناختی در رابطه بین خشم با کیفیت روابط زوجین دارای نقش میانجی بود (0/05 >P).

بر این اساس در زمینه طراحی اقدامات لازم به منظور ارتقای کیفیت روابط زوجین در والدین دارای کودک سرطانی می توان به تدوین برنامه هایی در جهت کاهش خشم و پریشانی روانشناختی اقدام نمود.