تاملی بر مهم‏ترین اشتراکات تربیت دینی در شعر متنبی و صفی الدین الحلی

انسان با توجه به نیاز فطری خود از دیرباز در جستجوی یک الگوی زندگی امید‏بخش و حیات آفرین بوده است. برنامه‏ای جامع، کامل و منطقی که به نیاز‏های او توجه ویژه داشته و در مسیر تحقق سعادت راهنمای او باشد. در آیین آسمانی اسلام در قالب کتب مقدس به این نیاز‏ها پاسخ گفته شده‏است. در اشعار دو شاعر عرب‏زبان متنبی و صفی الدین الحلی نمونه‏ای از الهامات ظریف از فرهنگ وحیانی رخ می‏نماید که ارزش کلام آن دو را مضاعف ساخته و جنبه‏ی تعلیمی آن را ارتقا می‏بخشد. دو شاعر با استناد به کلام الهی به بخش‏هایی وسیع از علم اخلاق اشاره داشته‏اند که علاوه بر جنبه‏ی آموزشی از حیث زیبایی‏شناسی نیز با برخورداری از آرایه‏های کلامی بر نفوذ کلامشان و اعتبار مضامینشان افزوده است. ما در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته به قصد اشاعه‏ی کلام الهی با انتخاب دو شاعر از دو دوره‏ی مختلف به بررسی حکمت‏های تربیتی در اشعار آنان تحلیل مختصری از آن ارایه داده‏ایم، باشد که این ارایه‏ی موجز از آن کلام حکمی مخاطبین را به تامل بیشتری سوق دهد.