روشنفکران و نخبگان سه گانه عصر پهلوی اول

در دوره ی پهلوی، روشنفکران و تجددخواهان زیادی زیست داشتند که یا متعلق به نسل قدیمی تر جریان روشنفکری و یا خود از دانشجویان جوان تازه تربیت یافته ای بودند که تا سال های بعد همچنان به طرح دیدگاه های خود پرداختند. نخستین روشنفکران ایرانی عناوینی چون مشروطه خواهی، برابری اجتماعی، کثرت گرایی سیاسی و ملی گرایی را سر لوحه اهداف و آرمان های خویش قرر دادند و هدف آنها اصلاح و در نهایت تغییر نظام سیاسی حاکم بود،اما برای نسل دوم روشنفکران، اقتدارگرایی سیاسی و ناسیونالیسم ایرانی، نیروی محرک ضروری برای پیشبرد آرمان و اهدافشان بود که در قالب فرد اقتدارگرایی چون رضاخان به منصه ظهور می رسید.اما در زایچه مشاوران رضاشاه، کسانی چون تیمورتاش،داور و نصرت اله فیروز قرار گرفتند که در راستای جریان های سیاسی کشور نقش عمده ای را یکنواختی دولتی اقتدارگرا بازی کردند. روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش کتابخانه ای می باشد. از جمله یافته های تحقیق، می توان به شکل گیری فضای ارعاب و وحشت، امکان و فرصت هرگونه فعالیت روشنفکری و روشنگری از دست رفت که پیامد مختوم آن انزوای روشنفکران و نخبگان سیاسی آن دوره بود، اشاره نمود.