پاسخ شاخص های تنوع عملکردی و تنوع گونه ای به عوامل توپوگرافی- اقلیمی در منطقه حفاظت شده انگمار، استان مازندران

تنوع زیستی موجود در اکوسیستم مرتع، به طور مستقیم تحت تاثیر ویژگی های زنده و عوامل محیطی اکوسیستم قرار دارد که متضمن پایداری این اکوسیستم در مقابل تغییرات محیطی و زیستی است. هدف از این مطالعه بررسی پاسخ شاخص های تنوع عملکردی و تنوع گونه ای به عوامل توپوگرافی- اقلیمی در منطقه انگمار در استان مازندران است. ویژگی های عملکردی گونه های گیاهی شامل سطح مخصوص برگ، درصد ماده خشک برگ و ارتفاع گیاهان در هر پلات ثبت و اندازه گیری شدند. عوامل محیطی شامل توپوگرافی (شیب، جهت و ارتفاع) و عوامل اقلیمی شامل میانگین درجه حرارت سالانه، میانگین رطوبت سالانه و میانگین بارندگی سالانه بودند. شاخص های تنوع ویژگی عملکرد شامل FAD1، FAD2 و MFAD، شاخص های واگرایی عملکرد FDvar و شاخص های یکنواختی عملکرد FRao و هم چنین شاخص های تنوع گونه ای (شاخص سیمپسون، شانون، غنا و یکنواختی) در بسته FDiversity محاسبه شده و برای بررسی معنی دار بودن رابطه عوامل محیطی بر این شاخص ها از مدل رگرسیون خطی تعمیم یافته (GLM) در نرم افزار R استفاده شد. نتایج نشان داد که در بین شاخص ها، رابطه غنای گونه ای با بارندگی و ارتفاع و شاخص شانون فقط با شیب معنی دار بوده است. شاخص سیمپسون با متغیرهای جهت و ارتفاع ارتباط معنی داری داشتند، اما یکنواختی با هیچ کدام از عوامل محیطی ارتباط معنی داری نداشت. نتایج حاصل از همبستگی اسپیرمن بین شاخص های تنوع گونه ای با شاخص های تنوع ویژگی عملکرد نشان می دهد که در بین شاخص تنوع گونه ای، شاخص شانون بیشترین همبستگی را با شاخص تنوع عملکرد FAD1 دارد. به طورکلی نتایج نشان داد که عوامل توپوگرافیکی-اقلیمی ارتباط مهمی با تنوع عملکرد دارد و یک ارتباط مثبت بین ویژگی های گونه های موجود در اکوسیستم و فرآیند های اکوسیستم وجود دارد.