جریان سازی پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی ایران در نیجریه

پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی ایران، شیوه ای جدید از زیست در جهان مدرن را معرفی می کند و می کوشد با نقد سازنده تمدن مادی معاصر درباره پیامدهای رفتارهای مکانیکی و بدون هدف انسان مدرن، هشدار دهد. جنبش اسلامی نیجریه یکی از جنبش های متاثر از انقلاب اسلامی ایران است که از آغاز قرن 21 با وجود محدودیت های مضاعفی که هم از سوی حکومت مرکزی و هم از سوی گروه های سلفی به رهبری عربستان بر آن وارد می شود، دوران انزوا را پشت سر گذاشته و فعالیت سیاسی خود را آغاز کرده است. جنبش اسلامی نیجریه که تا پیش از دهه 1990 میلادی برای بسیاری شناخته شده نبود منبعث از گفتمان و پارادایم فرهنگی انقلاب اسلامی توانست گام های جدی را در مسیر احیای هویت و باورهای شیعیان در غرب آفریقا بردارد. این مقاله با بهره گیری از روش تحلیل گفتمان، می کوشد تا با مطالعه کنش گفتاری و رفتاری رهبر و پیروان جنبش مذکور، نحوه عملکرد و ابعاد پارادایم فکری و الگوی دیپلماسی فرهنگی انقلاب اسلامی را در نیجریه نشان دهد. مقاله با مفروض گرفتن این نکته که گفتمان انقلاب اسلامی، ملهم از آموزه های باطنی و ظلم ستیز شیعیان است، این فرضیه را مورد آزمون قرار خواهد داد که «الگوی دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر الزامات معرفتی حاصل از گفتمان شیعی است که منجر به آرمان خواهی، احیای هویت، ظلم ستیزی و نوزایی فکری در پیروان خود می شود.» یافته های این مقاله بر شباهت های انکارناپذیر گفتمانی جنبش شیعیان نیجریه با گفتمان انقلاب اسلامی ایران با تاکید بر مواضع شیخ احمد زکزاکی، تمرکز دارد.