بررسی گونه های گردشگری موثر بر بازآفرینی بافت های تاریخی (مطالعه موردی شهر تبریز)

بافت تاریخی مجموعه ای از آثار تمدن گذشتگان می باشد که ارزش و فرهنگ یک شهر را نشان می دهد. این بافت مجموعه ای از کیفیت های مطلوب در جهت بهره مندی جوامع برشمرده می شود. بازآفرینی شهری به دنبال حل مشکلات ناشی از ابعاد گوناگون زندگی می باشد. گردشگری پایدار در هماهنگی با محیط ، جامعه و فرهنگ های محلی عمل می کند و می تواند به عنوان رویکرد مناسب برای بازآفرینی باشد. هدف از پژوهش اولویت بندی گونه های گردشگری به منظور بازآفرینی بافت تاریخی می باشد که به این منظور در پی پاسخگویی به این سوال می باشیم که کدام یک از گونه های گردشگری برای بازآفرینی بافت های تاریخی بخصوص بافت تاریخی تبریز مناسب می باشد؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا ابعاد بازآفرینی شهری و گونه های مختلف گردشگری مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را خبرگان گردشگری و شهرسازی (اساتید دانشگاه) تشکیل می دهند که در ارتباط با موضوع پژوهش هم از نظر نظری و هم از نظر مصداقی در ارتباط با نمونه ی موردی (شهر تبریز) دانش و تخصص لازم را دارا بوده اند. با توجه به نبود چارچوب نظری و عدم شناخت کافی از تعداد جامعه ی آماری و همچنین با توجه به ماهیت و هدف تحقیق، با استفاده از ترکیبی از روش های نمونه گیری غیراحتمالی از قبیل روش های هدفمند یا قضاوتی (معیار- محور)، زنجیره ای (گلوله برفی) و سهمیه ای و داوطلبانه (اعضای در دسترس) به انتخاب تعداد اعضای مورد نیاز پنل خبرگان از میان افراد واجد شرایط اقدام شد؛ حداکثر تعداد افراد برای رسیدن به اجماع در نظرات 30 نفر تعیین گردید. نتایج از طریق نرم افزار SPSS و با کاربرد آزمون دلفی فازی مورد تحلیل قرار گرفت. سپس ارتباط هر یک از گونه های گردشگری با اهداف بازآفرینی بافت تاریخی مشخص گردید. در انتها راهبردها و سیاست هایی در جهت توسعه ی گونه های گردشگری که ارتباط بیشتری با بازآفرینی بافت های تاریخی دارند ارایه گردید. نتایج حاکی از آن است که بازآفرینی بافت تاریخی با رویکرد گردشگری باید با الویت دهی به گردشگری تاریخی (0.072)، فرهنگی (0.070)، هنری (0.061)، خلاق (0.058)، اجتماعی (0.055)، تفریحی (0.053)، غذا (0.052) صورت پذیرد.