تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اتیسم آسپرگر

کودکان مبتلا به اتیسم دارای مشکلاتی چون نقص در تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی، پردازش حسی و نیز اختلال در عملکردی حرکتی و تعادلی هستند. تعادل یکی از توانایی های پایه زندگی روزمره است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اوتیسم آسپرگر است. جامعه تحقیق این مطالعه نیمه تجربی، کودکان سنین بین 8 تا 10 سال مبتلا به اتیسم آسپرگر رشت بودند. 20 کودک در تحقیق حاضر شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 24 هفته و هفته ای 3 جلسه در برنامه تمرینی ویبریشن کل بدن شرکت کردند. پیش و پس از برنامه تمرینی، آزمون لک لک برای اندازه گیری تعادل ایستا و آزمون راه رفتن پاشنه - پنجه برای اندازه گیری تعادل پویا به کار برده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد، پس از تمرین گروه تجربی افزایش معنادار در تعادل ایستا و تعادل پویا در مقایسه با گروه کنترل داشته است (05/0<p). تغییرات درون گروهی نشان می دهد اختلاف معنادار بین تعادل ایستا و تعادل پویا در پیش و پس آزمون گروه تجربی وجود دارد (05/0<p). اما در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0>p). بر اساس نتایج به نظر می رسد که تمرین ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویا تاثیر داشته و کودکان مبتلا به اتیسم می توانند از این روش برای بهبود تعادل خود بهره مند شوند.