اثربخشی درمان بین فردی فراشناختی بر کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی زوج های در مرحله آشیانه خالی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان بین فردی فراشناختی بر کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی زوج های در مرحله آشیانه خالی می باشد.  

 پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با گروه کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوج های در مرحله آشیانه خالی در شهر اصفهان در سال 1398 تشکیل دادند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه، 16 زوج در دو گروه 16 نفری به صورت تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه حضوری مداخله آموزشی مبتنی بر رویکرد بین فردی فراشناختی، هفته ای یکبار، به مدت 120 دقیقه شرکت و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفتند. شایان ذکر است که شرکت کنندگان به پرسشنامه درد مک گیل ساخته شده توسط ملزاک و  پرسشنامه  تجدید نظر شده تعارض زناشویی باقری و همکاران به عنوان پیش آزمون و سپس پس آزمون پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.

نتایج نشان داد که آموزش درمان بین فردی فراشناختی موجب بهبود معنادار میانگین نمرات ادراک درد و تعارض زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است بنابراین نتایج حاکی از کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی در زوج های در مرحله آشیانه خالی بود.

استفاده از رویکرد بین فردی فراشناختی در جهت کاهش ادراک درد و تعارض زناشویی مفید خواهد بود.