بررسی سطح استرس شغلی پرستاران با اضافه وزن و چاقی و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی

با توجه به اثرات نامطلوب چاقی و استرس شغلی بر سلامت جسمی و روانی کارکنان مراقبت های بهداشتی و همچنین کاهش کیفیت مراقبت، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح استرس شغلی در پرستاران مبتلا به اضافه وزن و چاقی و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک انجام شد.

 این مطالعه یک پژوهش توصیفی - همبستگی با مشارکت 142 پرستار و بهیار بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شاخص توده بدنی پرستاران و بهیاران محاسبه و افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی انتخاب شدند. پرسشنامه استاندارد استرس شغلی اسیپو بین افراد منتخب توزیع گردید که مشتمل بر دو بخش شامل مشخصات دموگرافیک افراد و ابعادی از جمله بار کاری، بی کفایتی، دوگانگی، محدوده نقش، مسئولیت و محیط فیزیکی می باشد. بر اساس امتیاز ها در هر حیطه سطح استرس شغلی تعیین شده و به چهار سطح کمتر از حد طبیعی، استرس طبیعی، استرس متوسط و استرس شدید تقسیم شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار21 SPSS انجام گردید.

بیش از 57 % از نمونه ها، دارای استرس متوسط و شدید بودند. شاخص توده بدنی به طور معنی داری از عدد معیار بیشتر بود (07/179 در مقابل 149)، که بیانگر وجود اضافه وزن و چاقی در این افراد می باشد. به طورکلی، بین اضافه وزن و چاقی با استرس شغلی ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>. 05). همچنین بین میانگین استرس شغلی جنس، سن، تحصیلات و سابقه کاری، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>. 05). تنها تفاوت مربوط به سمت کاری مختلف بود، به گونه ای که گروه بهیار دارای کمترین سطح استرس و گروه سرپرستار بالاترین میزان استرس شغلی را داشتند.

با توجه به سطح بالای استرس شغلی واضافه وزن پرستاران، پیشنهاد می شود با اقدامات مدیریتی مناسب و برنامه ریزی های دوره ای در جهت کاهش مسایل مربوط به اضافه وزن و استرس شغلی گام برداشت.