رابطه ابعاد انگیزش شغلی با بهزیستی ذهنی پرستاران از طریق نقش میانجی گر انرژی در محیط کار

پرستاران در محیط هایی مشغول به کار هستند که در آن مرگ و زندگی و تامین سلامتی بیماران از اهم مسایل می باشد، بنابراین سلامت و بهزیستی آنان و داشتن یک روحیه شاد و مثبت می تواند در امر سلامتی آنان و نیز بیمارانشان کمک نماید. از این رو، هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ابعاد انگیزش شغلی با بهزیستی ذهنی پرستاران از طریق نقش میانجی گر انرژی در محیط کار بود.

طرح پژوهش حاضر، همبستگی از طریق مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی پرستاران بیمارستان بقایی دو شهر اهواز در سال 1399 بود. مشارکت کنندگان در پژوهش شامل 200 نفر بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. معیارهای ورود در این پژوهش شامل حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی و حداقل سابقه کار یک سال در بیمارستان مورد مطالعه بود. از میان پرسشنامه های جمع آوری شده، 193 پرسشنامه قابل تحلیل بودند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس انگیزش شغلی چندبعدی (MWMS) Gagné و همکاران، مقیاس انرژی (ES) Atwater and Carmeli، و مقیاس بهزیستی ذهنی (SWBS) Diener و همکاران استفاده شد. ارزیابی الگوی نظری پژوهش و اثرات غیرمستقیم، از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS-SEM) و با استفاده از نرم افزار Smart-PLS3 انجام شد.

9/82 درصد نمونه را زنان و 1/17 درصد را مردان تشکیل داده اند. کمترین سابقه کاری یک سال و بیشترین آن 26 سال بود. همچنین، شرکت کنندگان در پژوهش دارای میانگین سنی 39/33 سال با انحراف معیار 10/7 بودند. نتایج پژوهش نشان داد که انگیزش درونی (001/0p< ،43/0β=) و بی انگیزگی (037/0p< ،19/0-β=) به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنی داری با انرژی در محیط کار داشتند. علاوه بر این، رابطه انرژی در محیط کار و بهزیستی ذهنی نیز مثبت و معنی دار بود (0001/0p< ،68/0β=). در مجموع، انگیزش درونی و بی انگیزگی (39%) واریانس انرژی در محیط کار، و انرژی در محیط کار نیز (46%) بهزیستی ذهنی را تبیین کرده اند. نتایج نشان داد که انرژی در محیط کار در رابطه بین انگیزش درونی و بهزیستی ذهنی (001/0p< ،29/0β=) و نیز رابطه بین بی انگیزگی و بهزیستی ذهنی (042/0p< ،13/0-β=) نقش میانجی گر دارد.

 با توجه به نتایج این پژوهش، انگیزش درونی و بی انگیزگی بر انرژی پرستاران در محیط کار تاثیرگذار است. بنابراین، پیشنهاد می شود که مدیران و مسیولان ذی صلاح بیمارستانی (به طور مثال، سوپروایزر و یا سرپرستاران) تمهیداتی را جهت افزایش انگیزش درونی و نیز کاهش بی انگیزگی پرستاران فراهم کنند. علاوه بر این، با توجه به نقش مثبت انرژی در محیط کار بر بهزیستی ذهنی، پیشنهاد می شود با اتخاذ رویکردهایی در محیط کار همچون ایجاد وقفه های کوتاه در حین کار، ارایه پاداش و تشویق های مالی و غیرمالی، و یا اجرای کارگاه های آموزشی با هدف افزایش انرژی روانی، سطح انرژی پرستاران در محیط کار افزایش داده شود.