ارائه الگویی برای شکل گیری اعتماد اجتماعی دانش آموزان دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر، ارایه الگویی برای شکل‌گیری مدل اعتماد اجتماعی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال 1399 می‌باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نوع آمیخته (کیفی - کمی) انجام شد. حجم نمونه در بخش کیفی14 نفر از صاحب‌نظران، خبرگان و کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت بودند که به‌طور هدفمند انتخاب شدند و با آن‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته صورت گرفت. به طوری که داده‌های لازم براساس اشباع نظری جمع‌آوری گردید و در بخش کمی از پرسشنامه محقق‌ساخته با 110 گویه و به طیف لیکرت نسبت به جمع‌آوری داده‌ها اقدام شد. یافته‌های این تحقیق عبارتند از اینکه در شکل‌گیری اعتماد اجتماعی دانش‌آموزان، عواملی همچون مثبت‌اندیشی، انضباط اجتماعی، احترام، تعهد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، انعطاف‌پذیری، حمایت اجتماعی، کمال‌گرایی، ثبات هیجانی، خودکارآمدی، اعتماد به نفس، تطابق‌پذیری با محیط مدرسه، کنجکاوی، وفاداری به ارزش‌ها، مصمم بودن، انضباط کاری، پشتکار، مهربانی و تواضع شناسایی گردید و براساس تحلیل آماری استنباطی در بخش کمی مورد تایید قرار گرفتند. بنابراین برای اینکه شکل‌گیری اعتماد اجتماعی دانش‌آموزان در مدارس رشد و توسعه پیدا کند، باید تمام عوامل مطروحه در مدارس به‌طور هماهنگ توسعه پیداکنند. زیرا دستیابی به رشد و توسعه فرهنگ اعتماد اجتماعی، مستلزم آن است که نظام آموزش و پرورش از برنامه‌ریزی دقیق با نیازهای جامعه برخوردار باشد.