تبیین استعاری تخیل جامعه شناختی آنتونی گیدنز بر اساس نظریه تلفیق مفهومی

اندیشه تلفیقی نقش عمده ای در خلق مفاهیم جدید و بسط استعاری چشم اندازهای نوین دارد. هدف این مقاله تبیین استعاری از تخیل جامعه شناختی آنتونی گیدنز بر پایه نظریه تلفیق مفهومی است. با مطالعه در آثار گیدنز استعاره های عمده وی، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و الگوی «روند تشخیص استعاره» استخراج و تحلیل شدند. بنیاد اصلی زبان استعاری در اندیشه گیدنز، استعاره های تلفیقی است. او با تبدیل و ترکیب مفاهیم، به استعاره های جدیدی دست یافته است. وی در نظریه ساخت یابی با استفاده از استعاره های تلفیقی و هستی شناختی، علاوه بر سازماندهی نهادها در راستای زمان و مکان بر تلفیق ساختار و عاملیت تاکید می کند. گیدنز در تداوم نگاه تلفیقی در سطح معرفت شناختی معتقد است، زبان صرفا ابزار تحلیل نیست بلکه خود بخشی از کنش اجتماعی محسوب می شود. در سطح روش شناختی نیز  قایل به آمیختگی روش های کمی و کیفی است. گیدنز براین باور است که زندگی اجتماعی انسان مدرن ماهیت ساعت وارگی دارد و آنچه موتور محرکه دنیای مدرن را تشکیل می دهد شتاب بی سابقه تغییرات در سطوح مختلف فردی و اجتماعی است. وی توصیف مجددی از جهان نوین ارایه نمود و آن را با استعاره جاگنات(گردونه خردکننده) «این همانی» کرده و با استعاره ژانوسی[1]  ادغام و مفهوم سازی کرده است که به طور توامان دارای پیامدهای مثبت و منفی است.