مولفه های پست مدرنیسم در داستانهای بلقیس سلیمانی

پست مدرنیسم ترکیبی از نظریات مختلف و محصول اندیشه های متعددی است، از این رو در باب ویژگی ها و مولفه های آن اختلاف نظر وجود دارد. مولفه هایی همچون: کولاژ، مینی مالیسم، جریان سیال ذهن، عدم قطعیت، پایان بندی باز نمونه هایی از شاخص های پس مدرن در متون داستانی هستند. ویژگی هایی که در داستان امروز فراوان دیده می شود.البته برخی از مولفه های پست مدرنیسم با مدرنیسم مشترک است از این رو گروهی از صاحبنظران این دو جریان را در امتداد هم توصیف می کنند. در آثار نویسندگان هم معمولا گرایش به هر دو رویکرد در کنار هم دیده می‎ شود. مساله این است که مولفه های کدام جریان در داستان غالب است.در مورد بلقیس سلیمانی هم، اینچنین است. در این پژوهش برآن بودیم که با یافتن و بررسی مولفه های پست مدرنیسم، به این پرسش اصلی پاسخ دهیم که آیا سلیمانی یک نویسنده پست مدرن است؟ و اگر چنین است کدام مولفه ها و با چه کیفیت و شیوه ای در آثار او به کار رفته است؟ جامعه آماری این پژوهش عبارتند از: «بازی عروس و داماد»، «روز خرگوش»، «پسری که مرا دوست داشت»، «خاله بازی»، «مارون»، «بازی آخر بانو»، «سگ سالی»، «پیاده» و «به هادس خوش آمدید» است. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که پایان بندی باز، مینی مالیسم، کولاژ و جریان سیال ذهن از شاخص ترین مولفه های پسامدرن در داستان های بلقیس سلیمانی است که در کنار عدم قطعیت، پوچ گرایی، تکرار، طنز، فرامکانی و فراتاریخی، شروع و پایان داستان، اعتیاد به زندگی شهری و استفاده ناگزیر از فناوری آثار بلقیس سلیمانی را به جریان پست مدرن نزدیک کرده است.