بررسی ایماژیسم در مجموعه ی شعر «دفترهای واپسین» احمدرضا احمدی

ایماژیسم یا تصویرگرایی، اساس شعر را کشف روابط و مناسبات جدید و تجریدی میان اشیاء و ایجاد تصاویر مبهم می دانست. پیروان این مکتب معتقدند که تصویر به خودی خود دارای اهمیت است، بدون اینکه مبلغ اندیشه ای باشد. در ایران برخی از شاعران از جمله احمدرضا احمدی متاثر از این مکتب بوده اند. احمدرضا احمدی در مجموعه ی «دفترهای واپسین» با خلق فضایی خیال انگیز، رمزآلود، هراس آور، جادویی و تخیلی، مخاطب خود را درگیر تجارب فوق العاده و شگفت انگیز می کند تا علاوه بر لذت و سرخوشی، به تعریف جدیدی از جهان هستی برسد. هدف این پژوهش، نشان دادن شگردهای او در تصویرگری دفترهای واپسین بدون استفاده از صور خیال سنتی است. یافته ها نشان می دهد ویژگی های مشترکی مثل گرایش به ساختارشکنی، آفرینش واقعیت های کاملا خیالی و فراواقع گرایانه، از میان برداشتن مرز خیال و واقعیت و جان دار و بی جان به دلیل استفاده ی گسترده از قوه ی تخیل و تشخیص، استفاده از جلوه های بصری برای تجسم از شگردهای تصویرپردازی مجموعه ی دفترهای واپسین است.