رابطه کیفیت خواب با راهبردهای مقابله با استرس در پرستاران بخش های اورژانس

اختلال خواب یکی از مهمترین مشکلات پرستاران شاغل در بخش اورژانس است. در مطالعات متعدد گذشته تاثیر منفی استرس بر کیفیت خواب مورد تایید بوده است. با توجه به اینکه کاهش شدت استرس در محل کار پرستاران بویژه در کوتاه مدت ممکن است بسادگی میسر نباشد، شیوه های مقابله با استرس و ارتباط آن با اختلالات خواب اهمیت می یابد.

در این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی، 250 پرستار ازبخش های اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سطح استان خراسان جنوبی به روش سرشماری شرکت داشتند. داده ها توسط پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ Pittsburgh Sleep Quality Index)) و پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر (The coping Inventory for Stressful Situations) جمع آوری شدند. داده ها به نرم افزار SPSS نسخه ی19 وارد شدند. از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج با 05/0p< معنادار تلقی شدند.

میانگین نمره کیفیت خواب پرستاران44/6 ± 85/11 بود که بیانگر ضعیف بودن کیفیت آنها می باشد. یک رابطه نسبتا خوب، معکوس و معنا دار بین نمره راهبرد مسئله مدار و کیفیت خواب (001/0=p، 376/0 - =r) و یک رابطه ضعیف، مستقیم و معنادار بین نمره کیفیت خواب و راهبرد هیجان مدار وجود داشت (003/0=p، 20/0=r). همچنین، ارتباط بین کیفیت خواب و راهبرد اجتنابی معنا دار نبود (10/0=p، 114/0 - =r). پرستاران با جنسیت مونث کیفیت خواب پایین تری از پرستاران مرد گزارش کردند (001/0=P). همچنین، در پرستارانی با سابقه بالاتر از دو سال در اورژانس کیفیت خواب بطور معناداری پایین تر از پرستاران با سابقه کمتر بود (003/0=P).

در برنامه های طراحی شده به افزایش کیفیت خواب پرستاران شاغل در بخش های اورژانس، آموزش راهبردهای مسئله مدار برای مقابله با استرس می تواند به عنوان یک مولفه با اهمیت مد نظر قرار گیرد.