پاسخ پایه های مختلف مرکبات به مصرف کمپوست گرانوله گوگردی و نیتروژن

به منظور بررسی اثر کود کمپوست و نیتروژن بر پایه های رایج مرکبات شامل سیتروملو، سیترنج و نارنج، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در ایستگاه تحقیقات باغبانی قایم شهر اجرا شد. تیمارها شامل ماده آلی (صفر، 5/2، 5 و 5/7 درصد وزنی کود کمپوست گرانوله گوگردی) و نیتروژن خالص (صفر، 20، 40 و 80 میلی گرم بر کیلوگرم) از منبع سولفات آمونیوم بود. شاخص های رشد رویشی در نهال های یک ساله با شرایط مشابه اندازه گیری شد. هم چنین به منظور بررسی تغییرات عناصر غذایی در تیرماه نمونه های برگ جمع آوری و غلظت عناصر غذایی در بافت برگ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که پس از گذشت یک فصل رشد کامل بعد از اعمال تیمارها، بیش ترین غلظت نیتروژن در نهال سیترنج و سیتروملو برابر 92/2 و 97/2 درصد به ترتیب در نتیجه مصرف 40 و 80  میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن و 5/2 درصد کمپوست به دست آمد. غلظت آهن و روی برگ سیتروملو با افزایش سطح مصرف کمپوست افزایش یافت. در پایه سیترنج روند متفاوت بود و مصرف 5/2 درصد کمپوست و 40 میلی گرم نیتروژن بیش ترین غلظت آهن برگ (151 میکروگرم در گرم) را نشان داد. در حالی که مصرف 5 درصد کمپوست و عدم مصرف نیتروژن باعث کاهش غلظت آهن تا سطح 2/62 میکروگرم در گرم شد. تغییرات غلظت روی در پایه سیترنج مشابه سیتروملو بود. در پایه نارنج، تغییرات غلظت آهن در تیمارهای مختلف کمتر بود. به طور کلی، نهال سیترنج در جذب عناصر غذایی عملکرد بهتری نسبت به نهال سیتروملو و نارنج داشت که علت آن می تواند تفاوت های ژنتیکی، از جمله تفاوت در توزیع سیستم ریشه در خاک و توانایی جذب عناصر توسط ریشه در خاک باشد. مصرف سطوح 5 و 5/7 درصد کمپوست در پایه نارنج باعث کاهش ارتفاع گیاه و قطر طوقه و سبب ایجاد رزت و افزایش تعداد برگ گردید. موثرترین سطح نیتروژن در نارنج مصرف 80 میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن بود. بیش ترین رشد رویشی در پایه سیتروملو از تیمار مصرف 5/2 درصد کمپوست و 40 میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن و در پایه های سیترنج و نارنج از 5/2 درصد کمپوست و 80 میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن به دست آمد.