خرابات در ادب فارسی و زبان شعری عراقی
واژه خرابات در ادبیات فارسی و به طور اخص در ادبیات عرفانی، از واژههای پر بسامد و انگشت نماست. به علت معانی گوناگون و گاه متضادی که این واژه هزار رنگ در ادب عرفانی پذیرا گردیده، در متون نظم و نثر فارسی به کرات از خرابات و خراباتی، سخن به میان آمده، و به خصوص، متون نظم و نثر عرفانی، سرشار از این واژه متناقض نماست؛ چرا که هر شاعر و نویسنده پارسی زبان، از ظن خود یار خرابات شده است. در این مقاله، معانی مختلف این واژه در ادب پارسی کاویده شده، و نظر تعدادی از نویسندگان و شاعران پارسی زبان، و به صورت خاص، دیدگاه عارف سوختهجان، فخرالدین عراقی در این زمینه به تفصیل بیان گردیده است.
خرابات ، عرفان ، خراباتی ، عراقی ، سنایی ، عطار ، معنای حقیقی ، معنای مجازی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.