شناسایی مولفه های مدیریت استعداد اعضای هیات علمی در دانشگاه های علوم پزشکی: یک مطالعه فراترکیب

بی گمان مدیریت استعدادها به ویژه در دانشگاه ها با توجه به نقش کانونی آن ها در پاسخ گویی به چالش های پایان ناپذیر جهانی و توسعه کشورهای مختلف اهمیت زیادی دارد. هدف از این پژوهش، شناسایی مولفه های مدیریت استعداد اعضای هیات علمی در دانشگاه های علوم پزشکی بر اساس مطالعات انجام شده داخلی و خارجی است.

پژوهش حاضر، با استفاده از روش فراترکیب، جستجوی کلیدواژه مدیریت استعداد اعضای هیات علمی در پایگاه های اطلاعاتی داخلی: مگیران (Magiran)، پرتال جامع علوم انسانی، اس آی دی (SID) و پایگاه های خارجی: Scopus، Science Direct، Emerald، Google Scholar در بازه زمانی (1385-1399) و (2000-2020) به عمل آمد و پس از غربالگری و خوانش در نهایت 26 مقاله گزینش شدند.

یافته های مقالات با استفاده از روش هفت مرحله ای ساندولوسکی (Sandolowski) و بارسو (Barso) تحلیل شدند. بر این اساس، روی هم رفته 178مفهوم کلیدی، 20 زیرمقوله (استعدادیابی، رویکرد نظام مند به استعدادیابی، شناسایی شایستگی های فردی و تخصصی، بازبینی و اصلاح نشانگرهای جذب، فرایند سیستماتیک در جذب، استعداد گزینی، توسعه سرمایه انسانی و توسعه شغلی اعضای هیات علمی، مدیریت منابع انسانی کارآمد، ارزیابی و پایش اثربخش، توسعه و به روز رسانی زیرساخت ها، جانشین پروری، نگرش حمایتی به نگهداشت، نگهداشت حرفه ای، سیاست های مدیریتی-اجرایی در نگهداشت، فضاسازی رقابتی، عملکردگرایی، فرهنگ دانشگاهی استعداد پذیر و فرهنگ جمعی در دانشگاه) و 6 مقوله (شناسایی استعدادها، جذب استعدادها، توسعه و پرورش استعدادها، نگهداشت استعدادها، رقابتی سازی و عملکرد محوری، استقرار فرهنگ استعداد) دسته بندی شد.

بر اساس یافته های به دست آمده مبنی بر اهمیت مولفه های مدل مدیریت استعداد اعضای هیات علمی (نگهداشت استعداد، شناسایی استعداد، توسعه استعداد، جذب استعداد، رقابتی سازی و عملکرد محوری و استقرار فرهنگ استعداد) پیشنهاد می گردد سیاست گذاران نظام آموزش عالی سلامت نسبت به نگهداشت و توسعه استعدادها از طرق مختلف برنامه ریزی نمایند.