نقش واسطه ای تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین روابط ابژه با تحمل پریشانی هیجانی در دانشجویان دانشکده پرستاری تهران

تحمل پریشانی هیجانی از مولفه های موثر در سلامت روان است و بررسی عوامل موثر بر آن از جمله روابط ابژه و تنظیم شناختی هیجان از اهمیت خاصی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین روابط ابژه با تحمل پریشانی هیجانی در دانشجویان دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

روش مطالعه همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. تعداد 280 نفر از دانشجویان زن دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1399-1398 به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس روابط ابژه، مقیاس تنظیم شناختی هیجان و مقیاس تحمل پریشانی هیجانی بود. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم افزارهای آماری و AMOS23 مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بین روابط ابژه و تحمل پریشانی هیجانی (01/0p<، 36/0-r=) و بین راهبردهای ناسازگار تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی هیجانی (01/0p<، 39/0-r=) و نیز بین راهبردهای سازگار تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی هیجانی (01/0p<، 36/0r=) رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نقش واسطه ای تحمل پریشانی هیجانی (01/0p<، 60/0B=) در رابطه بین روابط ابژه و تحمل پریشانی هیجانی را مورد تایید قرار داد.

با توجه به نقش روابط ابژه و تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی تحمل پریشانی هیجانی در دانشجویان، به نظر می رسد آموزش و تقویت روابط ابژه و تنظیم شناختی هیجان را می توان به عنوان روش موثری برای کاهش پریشانی هیجانی دانشجویان مورد توجه قرار داد.