تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‎گیری‎ بالینی: یک مطالعه کیفی

تصمیم ‏گیری بالینی یک جزء اصلی عملکرد بالینی است که پیامد قضاوت بالینی صحیح است و اساس کار برای مراقبت از بیمار است. تصمیم ‏گیری صحیح بیش از هر عاملی بر کیفیت ارایه خدمات به بیماران تاثیر می‏گذارد. انفجار دانش پزشکی و لزوم استقلال عملکرد دستیاران، تصمیم ‏گیری بالینی در شرایط دشوار را برای آنان پیچیده ‏تر نموده است؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم ‏گیری بالینی انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت کنندگان، دستیاران پزشکی سال اول تا چهارم شاغل در بیمارستان‏های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند که برای انتخاب آنان از روش نمونه ‏گیری هدف مند با در نظر گرفتن حداکثر تنوع استفاده شد. داده ‏ها از طریق مصاحبه ‏های نیمه ساختار یافته انفرادی جمع‏آوری و به طور همزمان تحلیل شد. برای مدیریت تحلیل داده ‏ها از نرم افزار MAXQDA-10 استفاده شد.

تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم ‏گیری بالینی، در 3 طبقه اصلی شامل "نارسایی الزامات تصمیم ‏گیری بالینی"، "الزام به تصمیم گیری مبتنی بر شرایط حاکم بر عرصه بالین" و " فقدان حمایت حرفه‏ای"سازمان دهی شد.

با توجه به این که تصمیم ‏گیری بالینی در ساختاری متشکل از شرایط حاکم بر عرصه بالین، امکانات و تجهیزات موجود و نیز روابط حرفه‏ ای در محیط کاری شکل می‏گیرد؛ لذا رفع چالش‏های مرتبط با تصمیم گیری بالینی مستلزم بسترسازی فرهنگی، آموزشی، حرفه ای و نیز بهبود روابط میان فردی است.