مقایسه اشتیاق به یادگیری همراه در دانشجویان علوم پزشکی قبل و بعد از شروع بیماری کووید 19

یادگیری همراه به عنوان یک تغییر پارادایم در چارچوب یادگیری الکترونیکی بعد از شروع بیماری کرونا و تغییرات در نحوه آموزش دانشگاه ها از سنتی به دیجیتال از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. این مطالعه با هدف مقایسه اشتیاق به یادگیری همراه در دانشجویان علوم پزشکی قبل و بعد از دوران کرونا انجام شد.

این مطالعه توصیفی در سال های 1398 و 1400 با مشارکت 358 دانشجو به روش نمونه در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد اشتیاق به یادگیری همراه برگرفته از مطالعات دیگر ، قبل از شیوع بیماری کرونا در زمستان 1398 و بعد از آن در بهار 1400، جمع آوری گردید.تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آزمون تی زوجی انجام شد.

میانگین نمره اشتیاق به یادگیری همراه، قبل و بعد از کرونا به ترتیب 29/30± 58/162 (از مجموع 225 نمره) و 56/28± 55/176 بود و از لحاظ آماری معنا دار بود (001/0=P، 36/14t=). بین میانگین متغیرهای خودمدیریتی در یادگیری (قبل 41/33، بعد 8/36) (001/0=P، 51/15=t)، نگرش (قبل 46/19، بعد 63/21) (001/0=p، 99/15=t)، استفاده آموزشی (قبل 66/33، بعد 65/36) (001/0=P، 71/8=t)، اثربخشی یادگیری همراه (قبل 81/6، بعد 89/7) (001/0=p، 19/15=t) و قصد رفتاری (قبل 81/7، بعد 18/10) (001/0=p، 93/22=t) در تفاوت معنا داری وجود داشت. با این حال بین میانگین دوستدار تکنولوژی، جذابیت درک شده، سهولت درک شده در دو مرحله تفاوت آماری معنا داری وجود نداشت (05/0<P).

اشتیاق به یادگیری همراه، بعد از گذشت 5/1 سال از شیوع بیماری کرونا در دانشجویان علوم پزشکی افزایش پیدا کرده است که حاکی از پذیرش و تمایل زیاد دانشجویان به یادگیری همراه است. بنابراین یادگیری همراه در دوران کرونا جهت پر کردن شکاف آموزش و همچنین تداوم آن در پساکرونا به عنوان یک روش تکمیلی در آموزش توصیه می شود.