تاریخی نگری در فرایند اجتهاد با تاکید بر روش اجتهادی و شیوه مقارنه ای آیت الله بروجردی

تاریخی نگری یکی از روش های فهم متون دینی است. در این روش هر فهمی از این متون باید تحت تاثیر زمینه های متن در دوره صدور آن بررسی شود. آیت الله بروجردی در روش اجتهادی خود اهتمام ویژه ای به تاریخی نگری داشته و به نظر می رسد یکی از مواردی که برداشتهای روایی وی را استوار می کند، رویکرد تاریخی نگری به شرایط صدور روایات و ریشه یابی تاریخی مسایل خلافی باشد و از رهگذر این نگاه تاریخی، وی به توانمندی بی نظیر در تفسیر و توجیه روایات دست یافته بود، لذا می توان ایشان را صاحب «سبک خاص و مستقل در نحوه اجتهاد با رویکرد مقارنه ای» نامید. در این نوشتار بر آنیم تا با معرفی مختصر روش اجتهادی این فقیه برجسته به بیان جایگاه تاریخی نگری در فرایند اجتهاد ایشان و خصوصیات آن در سه حوزه اصولی، حدیثی و رجالی و همین طور فقهی بپردازیم و اثبات نماییم توجه به این مولفه مانع بحثهای انتزاعی در اجتهاد شده و به دلیل ارایه تفسیری واقع گرایانه از روایات، میزان وثوق به مراد معصوم را به نحو چشمگیری افزایش خواهد داد.