برساخت نظریه نوظهور داده بنیاد مدیریت مدرسه نامرئی

هدف پژوهش حاضر تبیین نظریه نوظهور مدیریت مدرسه نامریی ایرانی بود.

از لحاظ روش شناسی، رویکرد کیفی از نوع داده بنیاد ترجیح داده شد. افراد خبره، صاحب نظر و متخصص در اداره مدارس، به عنوان جامعه مرجع و منبع اصلی این پژوهش تعریف شدند. براین اساس، 10 تن از خبرگان، استادان علوم تربیتی و مدیریت آموزشی با تجربه مدرسه داری، با لحاظ اشباع نظری به صورت هدفمند گزینش شدند، و داوطلبانه دعوت به مشارکت در این پژوهش را پذیرفتند. روش و ابزار گردآوری داده ها، بحث متمرکز گروهی بود. برای استخراج داده ها از استراتژی های تحلیل متن محور و یادداشت محور توام با روش قیاس تحلیلی استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده های استخراجی، براساس دستورالعمل های ارایه شده توسط اشتراوس و کوربین انجام شد.

نتایج نشان داد، از سازه های «بی شکلی درهم تنیده شبکه ای»، «سرشار از ممکنات، نامنتظرها و استحاله گر»، «تولید دانش ضمنی و عمل گرایانه»، «ظهور فرا زمانی و فرامکانی و فرامتن معنایی»، «نزدیکی با واقعیت پدیدارشناختی»، «توان سازگاری و انطباق پویا»، «گرایش به هم ترازی قدرت»، «زیست در مرزهای خاکستری»، «مبتنی بر گفتگوهای فردبنیان»، «تداوم در فرایندهای خودبنیاد»، می توان در تبیین نظریه «مدیریت مدرسه نامریی»، استفاده کرد.

نتایج این پژوهش نشان داد که عملا و در جهانی واقعی، مدت ها است که در نهاد آموزشی ایران، ساختاری ناپیدا، در متن مدرسه آشکار شکل گرفته و فعالیت می کند، که بسیار قدرتمندتر از مدرسه آشکار است.