روش قصه پردازی قرآن در داستان حضرت ابراهیم (ع)

هدف از پژوهش حاضر بررسی روش قصه پردازی قرآن در داستان حضرت ابراهیم (ع) بود.

این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی بیان می دارد که داستان حضرت ابراهیم (ع) از روش ها و شیوه های متعدد و ارزنده ای برای دست یابی به هدف والای خویش (هدایت انسان ها) بهره گرفته است.

با توجه به یافته ها گرچه زبان اصلی قرآن زبان دین و هدایت معنوی است اما از داستان نیز برای ابلاغ پیام خویش بهره برده است به گونه ای که شیواترین ابزار بیان، انتقال مفاهیم و انگاره های مورد نظر خداوند به تصویر کشیدن وقایع در قالب قصه است. تا از این طریق آرمان ها، تجربه ها، اندیشه ها، آداب، سنن و ارزش های انسانی را به آیندگان منتقل نماید.

نتایج نشان داد پرنمودترین داستان قرآنی که در قالبی هنری و با اسلوبی متین بیان شده داستان حضرت ابراهیم (ع) است. از ویژگی های بارز آن شیوه پردازش داستان می باشد که خاص و منحصر به فرد نقل و گزارش شده است. در قصه ابراهیم (ع) با به کارگیری فنون داستان پردازی، اهداف والای قرآن کریم، آشنایی با فرهنگ مذهبی، تعلیم، تربیت، هدایت و عبرت آموزی انسان، در قالب یک داستان بیان شده است.