جایگاه آزمایشات پزشکی به عنوان ادله ی حجیت علم قاضی در فقه اسلامی و حقوق جزاء با رویکرد سیستمی

پژوهش حاضر تلاش می‌‌کند ادله قرآنی، فقه اسلامی و حقوقی حجیت آزمایشات پزشکی را به عنوان ادله علم قاضی مورد بررسی و تحلیل قرار دهد تا از رهگذر این بررسی های حکم فقه اسلامی و حقوقی این مساله مبرهن گردد.

این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی، فقهی، حقوقی و علمی اطلاعات لازم به‌‌دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

پیشرفت دانش پزشکی و ابزارهای نوین پزشکی سبب شده است تا بسیاری از مجهولات درگذشته تبدیل به واقعیت‌های عینی گردد. امروزه دانش پزشکی توانسته است با انجام دقیق ترین آزمایشات علل و عوامل پدیده های به وقوع پیوسته را شناسایی نماید. اکنون این سوال پیش می آید که آیا آزمایشات پزشکی را می توان به عنوان یکی از ادله علم قاضی محسوب کرد؟ در پاسخ به این پرسش دو رویکرد وجود دارد. رویکرد نخست آن است که به خاطر خطاپذیری در آزمایشات پزشکی نمی توان این آزمایشات را به عنوان ادله علم قاضی محسوب کرد. رویکرد دیگر آن است که با توجه به آیات شریفه «... وشهد شاهد من اهلها إن کان قمیصه قد من قبل فصدقت وهو من الکاذبین* وإن کان قمیصه قد من دبر فکذبت وهو من الصادقین»(یوسف:26-27) و قضاوت های حضرت علی(ع) و سایر ادله فقهی و حقوقی می توان آزمایشات پزشکی را به عنوان یکی از ادله علم قاضی محسوب کرد.

با عنایت به آیات شریفه قرآن کریم، روایات اسلامی و دیگر ادله فقهی و حقوقی می توان آزمایشات پزشکی را به عنوان یکی از ادله علم قاضی محسوب کرد. چه اینکه با تلفیق احکام قضایی با روش های علمی دقیق پزشکی، قضاوت می تواند کارایی بیشتری داشته باشد و مشکلات و چالش های بسیاری را مرتفع سازد. عدالت، انصاف و کشف حقیقت که از اهداف عالی قضاوت از نگاه قرآن کریم و روایات می باشد نیز با بهره گیری از روش‌های و آزمایشات نوین پزشکی قابل تحقق است