اثربخشی مقایسه ای درمان مبتنی بر شفقت و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی روی انگ بیماران مبتلا به اچ.آی.وی / ایدز بیمارستان امام خمینی

با گذشت 40 سال از پاندمی ایدز، انگ ناشی از این بیماری همچنان به عنوان یک چالش مهم برای دستیابی به هدف پایان دادن به ایدز به عنوان یک تهدید بهداشت عمومی و مانع عمده ای برای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی این بیماران محسوب می شود.

پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود که به صورت مداخله ای در بازه زمانی اردیبهشت تا دی ماه سال 98 روی 54 بیماران مبتلا به اچ.آی.وی/ایدز مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی شهر تهران انجام شد. نمونه های مورد بررسی بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه 18 نفری درمان مبتنی بر شفقت، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و گروه کنترل قرار گرفتند. هر درمان به مدت 10 جلسه بطور هفتگی به دو گروه آزمایش ارایه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. میزان انگ بیماران در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با مقیاس انگ برگر (Berger Scale Stigma) ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 23 ، آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغییری، بونفرونی و تحلیل واریانس یکطرفه) استفاده شد.

نتایج بدست آمده نشان داد که هر دو درمان مبتنی بر شفقت و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی روی انگ بیماران مبتلا به اچ.آی.وی/ ایدز موثر بود. مقایسه اثربخشی دو روش درمانی نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش بیشتری بر میزان انگ بیماران مبتلا به اچ.آی.وی/ ایدز شد. تغییرات ایجاد شده در پیگیری سه ماه پس از درمان نیز همچنان پایدار باقی ماند.

یافته های مذکور گویای سودمندی دو روش درمان مبتنی بر شفقت و درمان کاهش مبتنی بر استرس روی انگ بیماران مبتلا به اچ.آی.وی/ایدز بود. این یافته ها می تواند در طرح ریزی مداخلات پیشگیرانه جهت ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی بیماران مبتلا به اچ.آی.وی موثر باشد. کلیدواژه: اچ.آی.وی، ایدز، انگ، درمان مبتنی بر شفقت، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی