ارزیابی قابلیت های بازآفرینی پیاده راه های شهری از منظر توسعه پایدار دربرنامه ریزی شهری مطالعه موردی (بافت تاریخی شهرسمنان)

بافت قدیمی هر شهر نشان دهنده تاریخ و هویت گذشته آن است یکی از اقداماتی که می توان برای حفظ آن انجام داد، تبدیل این معابر به پیاده راه  است که می تواند مقصدی جذاب برای  پیاده روی باشد وبه رشد و توسعه پایدار شهر کمک کند. بنابراین توجه بیشتر مدیران شهری به فضاهای حرکت شهری مانند"پیاده رو"یکی از اساسی ترین بخش های سیاست های شهری برای رسیدن به توسعه پایدار خصوصا در بافت قدیم دارای ارزش تاریخی شهرها است. در این مقاله با بررسی شاخص های مختلف پیاده راه ازمنظر توسعه پایدار در شهر سمنان شامل  شاخص های پیاده مداری، شاخص های توسعه پایدار ،در فرآیند بازآفرینی پیاده راه ها  براساس پرسشنامه های تدوین شده با روش های آزمون فرضیه برابری میانگین یک جامعه  t-test ، ضریب همبستگی پیرسون و سپس رتبه بندی شاخص ها براساس وزن آنتروپی و در نهایت با روش TOPSIS. تحلیل داده ها انجام می گردد و فرضیه ها مورد بررسی قرار می گیرد. جهت انجام سنجش میزان پیاده مداری از مدل HQE2R استفاده شده است . نتایج نشان داد  شاخص های پیاده مداری، شاخص های توسعه پایدار ،شاخص گذران اوقات فراقت دربرنامه ریزی شهری و فرآیند بازآفرینی پیاده راه ها شهری از منظر توسعه پایدار در شهر سمنان به درستی تعریف شده و می تواند موثر باشد. همچنین خیابان امام، مسیر  چهار راه شهربانی تا چهار راه مازندران (خیابان طالقانی) و خیابان آستانه در بافت شهر سمنان می تواند به پیاده راه شهری تبدیل شود.