شناسایی و اولویت بندی آسیب های اجتماعی با ارائه مدل مفهومی پیشگیری1

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‎ بندی آسیب‎ های اجتماعی با ارایه مدل مفهومی پیشگیری انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع هم‎ بستگی و از نوع تحلیل عاملی تاییدی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام شهروندان شهر خرم‎ آباد با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر در سال 1398 تشکیل می‎ داد که با روش نمونه‎ گیری در دسترس تعداد 200 نفر انتخاب شدند. به‎ منظور گردآوری داده‎ ها از پرسش‎ نامه گزارش شخصی محقق‎ ساخته استفاده شد که دارای روایی محتوایی و پایایی قابل‎ قبولی بود. در‎ نهایت، داده‎ های گردآوری‎ شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل عاملی تاییدی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که مدل موردنظر دارای برازش مطلوب و قابل‎ قبولی است، آسیب‎ های اجتماعی شناسایی‎ شده در شهر خرم‎ آباد عبارت بودند از بیکاری، فقر اقتصادی، بی‎ تفاوتی اجتماعی، فقدان قانون و قانون‎ گریزی، اعتیاد، ناهنجاری‎ های جنسی، حاشیه‎ نشینی، بحران هویتی، فقر فرهنگی، طلاق، کودکان کار، نابرابری‎ های اجتماعی، سرقت، بزهکاری نوجوانان و طایفه‎ گرایی که در این میان، سه مولفه بیکاری، حاشیه‎ نشینی و طلاق به‎ دلیل بار عاملی ضعیف از مدل حذف شدند. اولویت این آسیب‎ ها به‎ ترتیب برابر بود با: بیکاری، ناهنجاری‎ های جنسی، فقدان قانون و قانون‎ گریزی، نابرابری اجتماعی، بحران هویتی، طایفه‎ گرایی، سرقت، بی‎ تفاوتی اجتماعی، فقر اقتصادی، فقر فرهنگی و بزهکاری. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که از بین همه عوامل، اعتیاد با بار عاملی 89 درصد قوی‎ ترین آسیب اجتماعی و بزهکاری با بار عاملی 23 درصد ضعیف‎ ترین آسیب اجتماعی در شهر خرم‎ آباد شناسایی شدند. شناسایی و اولویت‎ بندی آسیب‎ های اجتماعی به‎ منظور پیشگیری و مبارزه با آسیب‎ های اجتماعی دارای اهمیت بسزایی است.