ارائه یک مدل جدید به عنوان شاخص آسیب در یک مساله مقدار ویژه با کاربرد در پایش سلامت سکوی شابلونی فراساحلی

دسته ای از معادلات دیفرانسیل مرتبه دوم (مسیله مقدار اولیه) برای تجزیه و تحلیل ارتعاشات سازه ها استفاده می شود. این روش مبتنی بر تغییر معادلات دیفرانسیل مرتبه دوم به مساله مقدار ویژه بوده که معمولا برای تحلیل مودال سازه ها به کار می رود. این مساله شامل یک معادله ماتریسی با جرم و سختی به عنوان ماتریس های ضرایب است. تغییر در برخی از آرایه های ماتریس سختی، مقادیرویژه و بردارهای ویژه را تغییر داده و تغییرات در ماتریس سختی، آسیب به یک یا چند عضو سازه را نشان می دهد. بنابراین، شناسایی آرایه های تغییریافته برای پایش سلامت سازه ها بسیار مفید است. آرایه های تغییریافته ماتریس سختی را می توان با مقایسه مقادیر ویژه و بردارهای ویژه جدید با موارد قدیمی به دست آورد. شاخص استابس (انرژی کرنشی مودال) Stubbs (MSE) فقط از بردارهای ویژه برای شناسایی آسیب ها استفاده می کند. در روش انرژی کرنشی مودال بهبود یافته (IMSE) که توسط لی و همکاران ارایه شده است، علاوه بر بردارهای ویژه، مقادیر ویژه نیز در رابطه شاخص آسیب وارد می شوند. در این تحقیق، شاخص آسیب جدیدی با توسعه دو شاخص بالا ارایه شده است که نتایج دقیق تری را نسبت به آنها نشان می دهد. در این مطالعه، پایش سلامت یک سازه سکوی شابلونی میدان نفتی فروزان خلیج فارس برای مقایسه دقت این سه شاخص مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان دهنده دقت بیشتر روش جدید نسبت به شاخصStubbs و IMSE به خصوص در حضور آسیب های چندگانه می باشد، به طوریکه در مواردی دو روش دیگر اشتباه در تشخیص اعضای آسیب دیده داشتند ولی روش جدید اعضای آسیب دیده را کاملا صحیح تشخیص داد.